Życie jest niewidzialne a rozpoznać je można w psychicznym wzburzeniu, ruchu i czynnościach organizmu. Istoty żywe posiadają formę i ciało właśnie po to, by być rozpoznawalnymi. Organizm pełni funkcję swoistego narzędzia komunikacji ze zindywidualizowanym „ja” człowieka.

Ludzie mają tendencję do mieszania prawdziwej tożsamości z fizycznością. Gubiąc tożsamość nieświadomie postrzegamy samych siebie jako „żyjącą fizyczność”. Często czynimy więcej dla naszej materialnej powłoki niż dla nas samych. Dzieje się tak, ponieważ mamy problem z uwierzeniem w to, czego nie można zobaczyć, zmierzyć czy po prostu zrozumieć. Nasz intelekt, duch i ciało są ze sobą tak silnie połączone, że wszystko wydaje się przebiegać jakby mechaniczne.

Zdrowie jest stanem harmonii. W tym stanie ciało wraz ze swoimi wszystkimi narządami i ich funkcjami znajduje się w rytmicznej i skoordynowanej zgodności z intelektem i duszą. Panuje spokój i zgoda. Człowiek jest w stanie normalnie myśleć, normalnie jeść i trawić. Codzienność pokonuje bez stresu i bólu.

Za utrzymanie komunikacji pomiędzy sferą mentalną i duchową odpowiada siła życiowa. Nasza siła życiowa (obrona, system odpornościowy) dysponuje wystarczającą mocą, by przeciwdziałać stresowi i innym nieprzewidzianym sytuacjom. Osłabiona siła życiowa, która ulega atakom drobnoustrojów chorobotwórczych, alarmuje nas sygnałami ostrzegawczymi. Sygnały przybierają formę objawów. Jak długo nasz magazyn energii jest świadomie napełniany, tak długo jesteśmy bezpieczni.

Choroba nie jest oddzielona od życia. Choroba to nic innego, jak zmieniony stan życia, który wyraża się poprzez zmienione odczucia i funkcje. Pierwotne nadwyrężenie zdrowia odbywa się zatem na poziomach subtelnych- tzw. poziomie dynamicznym- dopiero potem ukazuje się na poziomie fizycznym. Bardzo często objawy są manifestacją przeciążonego umysłu, sygnałami ostrzegającymi o wewnętrznej dysharmonii.

Poprzez wzmacnianie siły życiowej można pomóc człowiekowi w odnalezieniu trwałej równowagi i zmniejszyć podatność na choroby. Uzdrowienie jest możliwe, gdy uda się nam wzmocnić siłę życiową. Ta na nowo odtworzy normalne funkcje, co z kolei doprowadzi do przemiany chorych tkanek w zdrowe. Terapia objawowa bywa często niewystarczająca, gdyż nie wpływa na dynamiczną sferę zdrowia.