W części pierwszej poświęconej autoimmunologii dużo było o żywiołach, czas na prezentację odpowiadających tematowi kilku esencji spagyrycznych. Odpowiednio skomponowany spagyrik pełni bowiem rolę swoistego hologramu, który daje sile życiowej impulsy, w którym kierunku i na jakiej płaszczyźnie aktywować procesy samoleczenia.
Życie jest alchemią, dynamicznym procesem harmonizowania wszystkich sił działających w człowieku. Obszar działania esencji powinien zatem współgrać z występującymi u danej osoby zaburzeniami, oddawać jej samopoczucie oraz sposób zachowania. Zaburzenia zdrowia fizycznego (Sal) czy też psychicznego (Mercurius) hamują twórczy rozwój ludzkiego Indywiduum, naszej prawdziwej duchowej istoty (Sulfur)
Olibanum (kadzidłowiec)
Najistotniejszym składnikiem mieszanek na schorzenia o podłożu autoimmunologicznym jest Olibanum – kadzidłowiec, esencja z żywicy drzewa boswellia serrata.
Kiedy organizm tworzy antyciała przeciwko samemu sobie, do zaburzeń może dojść praktycznie w obrębie całego systemu.
Większość esencji na odporność wzmacnia mechanizmy obronne organizmu, za to działanie Olibanum polega na hamowaniu odpowiedzi systemu odpornościowego, powstrzymaniu autoagresji.
Osoba o naturze Olibanum ma negatywny obraz samego siebie. Skłonnościom do samokrytyki towarzyszy blokowanie dostępu do świata emocji. Olibanum tłumi reakcje i wypiera swoją emocjonalność. Irytujące uczucia, z którymi nie chce się świadomie konfrontować, poddaje ocenie mentalnej. Racjonalizowanie sfery emocjonalnej okazuje się być mało skuteczne, rodzi poczucie braku kontroli i nienawiść do samego siebie.
Odrzucając jakąś część siebie wykluczamy całego siebie. Jesteśmy jak czterobiegunowy magnes, którego biegunów nie da się rozdzielić. Negatywne myśli trawią nas od środka, obciążają postrzeganie i wycofują z życia. Sprawy ducha są dla Olibanum zwykle obce, lęk przed śmiercią, kojarzony z niebytem, odbiera wiarę w sens życia.
Cannabis (konopia)
Drugim uniwersalnym składnikiem, który można zastosować w celu ustabilizowania reakcji autoimmunologicznych w ciele jest Cannabis sativa. Choć spagyrik z konopi siewnej nie zawiera substancji psychoaktywnych, to podobnie, jak jego pierwotna nieprzetworzona postać, wykazuje silne działanie rozluźniające.
Esencja Cannabis sativa jest głównym składnikiem mieszanek na astmę oskrzelową. Wskazówką do jej zastosowania w tym przypadku są gwałtowne reakcje systemu odpornościowego, w postaci problemów oddechowych czy kłucia w klatce piersiowej.
Naturę Cannabis sativa cechuje zmienność usposobienia i reakcji. Fazy pogodnego nastroju przeplatają się ze zniechęceniem i smutkiem. Cannabis szybko popada w złość, po ataku gniewu przychodzi faza zobojętnienia, wycofania i smutku. Czasem nieco arogancki w zachowaniu Canabis wewnętrznie targany jest niepewnością i kompleksami. Chwiejność emocjonalna oraz brak pewności siebie powodują, że w relacjach z innymi jest podejrzliwy i zdystansowany.
Canabis może mieć trudność z rozpoznaniem swojego Ja i definiowaniem samego siebie. Ego ze swej natury potrzebuje samookreślenia, w przeciwnym razie odczuwa siebie samego jak osobę obcą, której do końca nie może ufać. Problem z samopoznaniem i zaakceptowaniem swej natury rodzi szereg, często nieracjonalnych lęków.
Thuja (żywotnik)
Trudności z właściwym postrzeganiem siebie i swojej istoty mają również osoby w typie Thuja occidentalis. W przypadku tej osobowości występuje często uczucie „rozdwojenia”. Część osobowości, zwykle jest to czucie, wydaje się obca i niekontrolowalna. Swoiste poczucie braku zespolenia może dotyczyć ciała i sfery duchowo-mentalnej. Wówczas to ciało wydaje się oddzielone i samowładne.
Thuja nie ma zaufania do siebie. Irytujące uczucia i myśli są ignorowane i głęboko wypierane. Wszystko, co Thuja próbuje w sobie wykluczyć, powraca w postaci wewnętrznych napięć, podświadomych lęków i poczucia opuszczenia.
W skrajnych przypadkach Thuja może być przekonana, że ktoś lub coś steruje nią z zewnątrz, że jakieś zewnętrze siły determinują jej życie. Odczuciom psychicznym towarzyszą niespecyficzne zaburzenia funkcji organizmu. Zwykle mamy do czynienia z ogólnym rozstrojem zdrowia niż z konkretną dolegliwością. Objawy są rozproszone i „wędrujące”.
Propolis (kit pszczeli)
Gdy układ odpornościowy jest osłabiony, a do tego reaguje przesadnie, zwalczając naturalnie nieszkodliwe substancje, warto zastosować spagyryczny Propolis. Propolis, inaczej kit pszczeli, to substancja produkowana przez pszczoły z żywicy drzew, wosków i olejków eterycznych, która służy owadom do uszczelniania ula przed wnikaniem drobnoustrojów. Ze względu na swoje cenne właściwości przeciwzapalne, bakteriobójcze, przeciwwirusowe i antygrzybiczne, kit pszczeli znalazł szerokie zastosowanie w lecznictwie.
Spagyrik z propolisu można stosować jako środek podstawowy na wszelkie infekcje i stany zapalne. Esencja działa modulująco na układ odpornościowy, mechanizm różnicujący jest bardziej pasujący do odpowiedzi, czyli lepiej identyfikuje antygeny.
Osoby w typie Propolis noszą w sobie ciągłe poczucie zagrożenia, co powoduje, że są wewnętrznie spięte i nieufne w stosunku do otoczenia. Wszystko, co na zewnątrz jest potencjalnym źródłem problemów, dlatego takie osoby są przekonane, że mogą liczyć wyłącznie na siebie. W relacji z obcymi Propolis jest ostrożny, wycofany i krytyczny. W sytuacji niekomfortowej reaguje agresywnie. Propolis podświadomie broni się przed wszystkim i wszystkimi, jego postawa względem życia jest sceptyczna i trudno mu o nieuzasadniony optymizm. Propolis wypiera swoją emocjonalność, budując wokół siebie niewidzialne mury, broni się przed uczuciami. Taka postawa prowadzi nieuchronnie do duchowo-mentalnego wyczerpania.
Okoubaka (kora okoubaki)
Przewód pokarmowy, który stanowi największy organ układu odpornościowego, jest najbardziej narażony na działanie antygenów. Prawidłowe działanie mechanizmów odpornościowych zależy zatem w dużej mierze od stabilności błony śluzowej jelit. Podstawowym składnikiem mieszanek na zaburzenia flory bakteryjnej oraz infekcje jelitowe jest spagyrik z afrykańskiego drzewa okoubaka. Od dawien dawna kora okoubaki używana była jako środek leczniczy przeciwko wszelkiego rodzaju zatruciom. W latach 70tych ubiegłego wieku, roślina ta została uznana za jeden z najefektywniejszych środków detoksykacyjnych działających poprzez układ żołądkowo-jelitowy. Okoubaka regeneruje podrażnioną błonę śluzową poprzez odbudowę flory bakteryjnej.
W swej charakterystyce Okoubaka to osoba powściągliwa i zamknięta w sobie. Brakuje jej otwartości do ludzi i potrzeby emocjonalnego angażowania się. Nawiązywanie znajomości przychodzi Okoubace z trudnością, a jeżeli już do tego dochodzi, zwykle ma powierzchowny charakter. Drażliwa z natury Okoubaka szybko popada w konflikty. Wspólny wyjazd czy zamieszkanie razem może doprowadzić do raptownego zakończenia relacji. Choć wydaje się być niezdolna do tworzenia długotrwałych związków Okoubaka jest bardzo wrażliwa na rozstania. Doznając straty, często wycofuje się z kontaktów towarzyskich i wybiera życie w samotności. Taka postawa to prawdziwe błędne koło, unikanie kontaktów towarzyskich pogłębia stany lękowe i zabiera radość życia.
Charakterystyczne dla chorób autoimmunologicznych jest tłumienie reakcji emocjonalnych. Irytacja, złość, smutek czy poczucie krzywdy są odczuwalne, ale z różnych powodów zostają wypierane i ignorowane. Opór typowy przy stłumieniach poszukuje „ujścia” , blokowany wywołuje wewnętrzny konflikt, który na płaszczyźnie fizycznej bardzo często stoi za mechanizmem autoagresji.
Acorus (tatarak)
W przypadku osoby w typie Acorus calamus mamy do czynienia z konfliktem pomiędzy aktywną i pasywną stroną psyche. Bycie stanowczym i konsekwentnym wymaga użycia mocnych słów i gestów. W przypadku Acorus takie reakcje stoją w bezpośrednim konflikcie z łagodnością charakteru i wewnętrzną potrzebą harmonii. Żyjący w poczuciu zagrożenia, targany niepewnością Acorus dostrzega swoją niemoc i bierność wobec sytuacji, których nie chce zaakceptować. W myślach zarzuca sobie brak odwagi, siły przebicia, a przede wszystkim zbytnią uległość. Samokrytyka Acorusa nie jest budująca, nie motywuje do zmiany postawy. Ktoś, kto siebie atakuje pogłębia w sobie uczucie rozczarowania. Rozczarowanie swoją osobą, przekłada się na postrzeganie życia. Zwykle ludzie nie potrafią oddzielić swojej istoty od zachowania, które jest tylko formą przejawiania się na zewnątrz.
Cardiospermum (kardiospermum)
W wewnętrznym konflikcie znajduje się również delikatne i wrażliwe Cardiospermum. Cardiospermum żyje w bańce iluzji, mylnych odczuć i wrażeń, przekonane, że osoby z najbliższego otoczenia nie są mu przyjazne. Brakuje mu dystansu do siebie, opinie formułowane przez innych odbiera osobiście. Kiedy ktoś wygłasza swoje zdanie, czy po prostu przekazuje informacje, Cardiospermum sądzi, że mowa o nim. Czuje się adresatem, czuje się oceniane i atakowane. Cardiospermum nie dostrzega swojego „ustawienia się”, interpretuje zdania i sytuacje, czyli nadaje im swoje, zabarwione oceną, znaczenie.
Cardiospermum czuje się niesłusznie atakowane, krytyka wywołuje w nim poczucie krzywdy. Uczucie pokrzywdzenia, wycofuje z relacji, ale jednocześnie buduje opór. Frustrujące uczucia są chwilowo tłumione, a przysłowiowy „balonik” pompuje się. W relacjach międzyludzkich powstaje coraz więcej nieufności i napięcia, które szuka rozładowania. Skumulowana złość znajduje upust w przypadkowych sytuacjach, co pogłębia tylko konflikty. Cardiospermum wchodzi w poczucie winy, ale nie potrafi reagować inaczej.
Filipendula (wiązówka)
Osoba w typie Filipendula ulmaria silnie rezonuje z żywiołem wody. Nadmiar elementu wody w temperamencie uwidacznia się potrzebą ciągłego porównywanie do innych. To odniesienie, zabarwione własną oceną, skupia się głównie na brakach i niedoskonałościach charakteru, co wypacza obraz samego siebie. Filipendula, to osoba, która bardzo dużo od siebie wymaga, które zawsze chce zachować się odpowiednio. Filipendula pragnie kierować się ideałami, miarą oceny jej zachowania jest nadmiernie rozwinięte sumienie. Filipendula wchodzi w niezdrowe poczucie winy. Podważa siebie i swoje zachowanie, dlatego nawet drobne sytuacje mogą wywołać u niej wyrzuty sumienia. Przejmowanie odpowiedzialności połączone z poczuciem winy rodzi pogardę i nienawiść do samego siebie.
Ten obszerny materiał zakończę przesłaniem Ajahna Brahm z książki „Przypowieści buddyjskie dla każdego. Nagłe kopnięcie prawdziwego szczęścia i mądrości”
Zamiast podejmować próby dyscyplinowania własnego umysłu niechęcią, przerzucaniem winy, wyrzutami, karaniem i strachem, powinieneś użyć czegoś znacznie potężniejszego: cudownej dobroci, delikatności przebaczenia budującego pokój w naszym życiu.
Zapraszam do kontaktu osoby zainteresowane opracowaniem własnej mieszanki terapeutycznej opartej na esencjach spagyrycznych.
Serdecznie pozdrawiam i do usłyszenia.
Magdalena Wrona